Tuesday, January 31, 2012

عرفان گرایان محققین، ذو قمندان و شاعرانیکه به عرفان اسلامی علاقمندی داشته باشند و در آثار و اشعار شان گرایشات عرفانی به نظر بیاید عرفان گرا نامیده میشوند.(


عرفان گرایان
محققین، ذو قمندان و شاعرانیکه به عرفان اسلامی علاقمندی داشته باشند و در آثار و اشعار شان گرایشات عرفانی به نظر بیاید عرفان گرا نامیده میشوند.([1]) البته این گرایشها از طریق سیر وسلوک و یا کشف و شهود نبوده، غالب  عواملی چون: اخلاق فردی، اجتماعی، باور های دینی، مطالعه آثار عرفا و غیره باعث گرایش شاعر و یا نویسنده به سوی عرفان شده باشد.  بدین سبب استاد مطهری عرفان را در پنچ بعد چون: عرفان عملی، عرفان نظری، عرفان دینی (عرفان شریعت)، عرفان تربیتی (عرفانیکه در سلسله طریقت ها بروز یا فته)، عرفان ادبی و تأثیرات شگرف آن بر نویسنده گان، شاعران  واد با مورد مطالعه قرار داده است.([2])
 طوریکه مشاهده گردید راجع به عرفان عملی و نظری و چگونگی ایجاد عرفان نظری به وسیلۀ عرفای که پس از کسب مقامات، مشاهدات خود را به شکل آثار در آورده اند روشنی انداخته شده است. همان آثار گرانبها و ارزشمند عرفانی بالای شعرا و ا دبا اثرگذار بوده چکیده های نظری، اشعار و آثار شان را متاثر از مسایل عرفانی ساخته است. ممکن شماری از عرفان گراها گامی به سو ی سیر وسلوک هم برداشته باشند که چندان محسوس نبوده و یا زمانی شامل طریقت شده و  بعد آن را دنبال نکرده اند، و یا تعدادی از ایشان در مسیر زنده گی به حقیقت عرفان  پی برده یا از آثار متقدمین متأثر گردیده اند. هر طوریکه باشد عرفان گراها عارف نبوده فقط از آثار و اصطلاحات عرفانی درآفریده های خویش سود برده اند.
امکان دارد که نا ملایمت های زنده گی و انحرافات اخلاقی در جامعه، مظالم ا جتماعی، بی عدالتی،حق تلفی و سایر پدیده ها ذهن حساس و باریک بین نویسنده و شاعر را متأثر ساخته غرض اصلاح به روش و اخلاقیات عرفانی پرداخته باشد، زیراکه تعریف عرفان و تصوف تبدل اخلاق بدو زشت به سوی اخلاق نیک و پسندیده است. و عرفان گرا به منظور نجات انسان از زشتی و  روکرد به نیکبختی و سعادت، عرفان اسلامی را پسندیده باشد.
مختصر اینکه بینش عرفا نتیجه پرتوانوار و لطف یزدان پاک است که به اساس ریاضت، تقوا، پرهیزگاری، علم با عمل، تزکیه نفس و مجاهدت به عنایت پروردگار نصیب عارف گردیده است و این علم تنها از طریق خواندن، نوشتن و گفتن کسب نمی گردد، مگر آنکه توأم با سیر و سلوک عرفانی زیر نظر رهنما و یا استاد باشد. اما عرفان گرا بدون طی مراحل و منازل عرفانی صرف معنای واژه یی اصطلاحات عرفانی را دانسته و به منظور زیبایی کلام در اشعار خود از آن استفاده میکند، ممکن معلومات کافی راجع به عرفان داشته باشد مگر منسلک به طریقت نباشد.


- حیدری وجودی ، ملاقات حوت 1388 ش.[1]
- آشنایی با مجموعۀ عرفان اسلامی، ص 30.[2]

No comments:

Post a Comment